اعضای  گروه  ۱۹۳ از دانشگاه امیرکبیر در مورد کاهش تلفات آبی از طریق پنل‌های خورشیدی شناور در ژاپن تحقیق می‌کنند. آنچه در ادامه می‌خوانید گزارش مختصری از چهارمین روز سفر تحقیقاتی این گروه به مقصد ژاپن است.

چهارمین روز در ژاپن

امروز صبح، ابتدا مسیر را مجددا مشخص کردیم؛ فاصله دریاچه مد نظر تا هتل در حدود 7 کیلومتر بو.  قبل از هر چیز قصد داشتیم پیاده برویم ولی به توصیه یکی از کارکنان هتل تاکسی گرفتیم. فاصله شهر تا دریاچه بسیار زیبا همراه با جلوه طبیعت کشور ژاپن بود.

زمانی که به محل دریاچه نزدیک شدیم، اگرچه بارها آن را چک کرده بودیم، ولی دلشوره آن را داشتیم که نکند چیزی آنجا نباشد و این همه راه را بیهوده آمده باشیم. با بالا رفتن ماشین از آخرین سر بالایی بالاخره نیروگاه را دیدیم.

از ماشین پیاده شدیم. دور تا دور دریاچه فنس کشیده شده بود . در کنار دریاچه یک نیروگاه خورشیدی روی زمین هم وجود داشت. در طرف دیگر کابل های پنل های شناور دیده می شد که به سمت خشکی می رفت.

ما ترجیح دادیم تا به سمت نیروگاه خشکی برویم . با عبور از گلخانه ها به محل رسیدیم . اما متاسفانه درب آن بسته بود. با بررسی دقیق متوجه شدیم که هیچکس در مجموعه نیست. کشاورز ساکن در محل گفت که آخر هفته است.  بنابراین شروع به دور زدن دریاچه کردیم و بود شروع به بررسی چیزهایی کردیم که از آن فاصله با چشم قابل تحلیل بود.

طبق بررسی‌ها، متوجه شدیم که سطح آب دریاچه در واقع ثابت است زیرا که عمل تنظیم سطح بوسیله یک حوضچه مصنوعی در اطراف آن انجام می شد.  ضمنا سازه در برابر چالش باد مقاوم بود زیرا دو روز پیش از حضور ما در محل طوفانی در آن ناحیه شکل گرفته بود اما اثری از تلفات نبود.

در حال آماده شدن برای بازگشت بودیم که متوجه حضور کارکنان برق توزیع در سمت دیگر دریاچه شدیم. به سرعت خود را به آنجا رساندیم و خوشبختانه با یکی از مهندسان روبه‌رو شدیم. با نشان دادن مکاتبات و موافقت نامه موفق شدیم از پست برق نیروگاه بازدید کنیم.

 در این بازدید سطح ولتاژ DC و  AC نیروگاه را بررسی کردیم. ضمنا تعداد اینورترها و نوع ترانس پست را هم شناسایی کردیم و از پلاک تجهیزات عکس برداری کردیم.

پس از پایان کار فاصله نیروگاه تا هتل را به منظور سازماندهی هزینه ها پیاده طی کردیم.