آیا می‌دانید تلویزیون‌های قدیم از نظر فناوری چه تفاوتی با فناوری‌های کنونی دارند؟ چگونه فناوری نمایشگر تلویزیون ما آینده نزدیک را متحول خواهد کرد؟ 

تکنولوژی تلویزیون در طول زمان بسیار تکامل یافته است، از تلویزیون های CRT که از یک یا چند Electron Gun برای نمایش تصویر استفاده می کردند، تا تکنولوژی LCD که از نور پس زمینه برای ایجاد تصاویر استفاده می کند. در اینجا می‌خواهیم پیشرفت‌های فناوری نمایشگر را در ۵۰ سال اخیر بررسی کنیم؛ یعنی از تلویزیون‌های CRT به OLED.

 آغاز تلویزیون، CRT

اولین نسخه از تلویزیون‌های CRT به نام “Braun Tube” شناخته می‌شدند که از شتاب دهنده و انحراف پرتو الکترون درون صفحه نمایش برای ایجاد یک تصویر و استفاده از یک تفنگ الکترونی یا بیشتر برای مشاهده تصویر استفاده می‌شد. این تلویزیون‌ها فقط توانایی پخش تصاویر سیاه و سفید را داشتند. با این حال مردم در مورد این اختراع جدید که پیش از این مشابه آن را هرگز ندیده بودند، هیجان زده بودند.

طلوع دوران طلایی تلویزیون‌، تلویزیون‌های‌ رنگی

تلویزیون‌های رنگی همراه با فیلتر رنگی به بازار آمدند. تلویزیون در آن زمان به یک وسیله ضروری در اتاق نشیمن تبدیل شد. مردم شروع به تقاضا برای صفحه نمایش‌های بزرگتر نمودند تا در کنار خانواده و دوستان لذت بیشتری از برنامه‌ها ببرند.

با این حال تلویزیون‌ رنگی با صفحه نمایش بزرگ مشکل ساز بود زیرا صفحه نمایش بزرگتر و عریض‌تر، نیاز به لامپ بزرگتر و شیشه ضخیم‌تری برای اصلاح زاویه دید و تصویر واضح و روشن داشت.

تمایل به صفحه نمایش بزرگتر، تلویزیون‌های PDP

پنل تصویری پلاسما (PDP)، امکان ساختن تلویزیون‌های بزرگتر را ممکن کرد. تلویزیون‌های PDP اجازه تنظیم نور با استفاده از تخلیه الکترونیکی را به پیکسل‌های RGB دادند. تلویزیون‌های PDP با این فناوری جدید می‌توانستند صفحه نمایش تخت و بزرگتری داشته باشند.

با این حال این تلویزیون‌ها معایبی از قبیل مصرف انرژی زیاد و صدای نویز وزوز را داشتند.

صفحه نمایش‌های بزرگ به یک اصل عادی تبدیل شدند، تلویزیون‌های LCD

برای وضوح بهتر بر روی صفحه نمایش‌های صفحه نمایش کریستال مایع یا همان LCD، یک صفحه نمایش بصری الکترونیکی است که در آن یک لایه کریستال مایع روبروی نور پس زمینه لامپ‌های CCFL برای تولید تصاویر قرار دارد. تلویزیون‌های LCD قادر به برطرف سازی بیشتر اشکالات تلویزیون‌های PDP بودند.

با این حال این تلویزیون‌ها با توجه به نور پس زمینه خود، نمی‌توانستند مشکی خالص را تولید کنند و کیفیت تصویر محدودی داشتند.

تصویر با کیفیت در یک صفحه نمایش بزرگتر، تلویزیون‌های LED

برای وضوح بهتر بر روی صفحه نمایش‌های بزرگتر، تلویزیون‌های LCD به نور پس زمینه LED مجهز شدند و رزولوشن را افزایش دادند. نقطه کوانتومی که امروزه تولید می‌شود نوعی از تلویزیون LED به شمار می‌رود.

با این حال، پیکسل بیشتر به معنای مصرف انرژی بیشتر می‌باشد و نور پس زمینه، موجب ایجاد هاله‌ای از نور می‌شود، بنابراین کیفیت تصویر هنوز دارای نقص می‌بود.

سرانجام تصویر بی‌عیب و نقص تحقق یافت، تلویزیون OLED

به عنوان یک تلویزیون تکامل یافته، هدف اصلی ارائه تصاویری همانند دنیای واقعی بوده است و در آخر با تلویزیون‌های OLED، تصویری واقعی بر روی صفحه نمایشی بزرگتر وارد زندگی ما شده است. تفاوت در کیفیت تصویر این تلویزیون‌ها از تعداد پیکسل‌ها به وجود نیامده بلکه از خود پیکسل بوجود آمده است. تلویزیون‌های OLED از یک ساختار ساده بدون نور پس زمینه بهره می‌گیرند.

این تلویزیون‌ها می‎توانند میزان نور و نمایش مشکی کاملی را بوسیله هزاران پیکسل نورانی مستقل کنترل کنند. تلویزیون‌های OLED تصویری با جزئیات بسیار بالا که تابه حال مثل آن دیده نشده را با بهره‌گیری از رنج کنتراست نامحدود به نمایش در می‌آورند.