همیشه معضلی به نام زاویه دید در نمایشگرهای تلویزیون وجود داشته است. پیکسل‌های OLED خوشان نور می‌دهند. به عبارت دیگر، منبع نور درست همان جا روی سطح است. نور می‌تواند خیلی راحت‌تر با چشمان شما برخورد کند؛ نسبت به زمانی که مانند نوردهی پشت در پشت صفحه باشد. یعنی شما می‌توانید تصویر را از زوایای وسیع‌تر بدون اعوجاج رنگ ببینید.

به این دلایل، تلویزیون‌های پلاسمای قدیمی بسیار محترم شمرده می‌شدند اما نوردهی آنها به شیوه گازی برای تصویر نویز ایجاد می‌کرد و بر وضوح تصویر تأثیر منفی داشت. تلویزیون‌های OLED این  مشکل را برطرف کرده‌اند. نه گازی وجود دارد و نه نویزی. فناوری OLED بهترین فناوری تلویزیون در میان فناوری‌هایی است که طی 20 سال گذشته بر اتاق‌های نشیمن فرمانروایی می‌کردند.

وقتی دو تا یکی می‌شود

چیزهای زیادی در مورد OLED و 4K وجود دارد که دوست‌داشتنی هستند اما بهتر از همه این حقیقت است که این فناوری‌ها با هم ناسازگار نیستند. با یک تحقیق آنلاین صفحات بی‌شماری از مباحثات داغ و موضوعات مرتبط به هر دو فناوری را خواهید دید.  اما همه آنها اشتباه هستند. این دو فناوری دشمن هم نیستند. هر دوی آنها با هدفی مشترک در پی ایجاد کیفیت تصویر برتر با هم همکاری می‌کنند.

اگر هر دو فناوری با هم ترکیب شوند چه می‌شود؟ چیزی خلق می‌شود که هر بیننده‌ای آرزویش را دارد. دقت رنگ، کنتراست پویا. متحدالشکل بودن صفحه. زاویه دید عریض. وضوح بالا. کاهش نویز تصویر. بهبود وضوح. و همه اینها در یک جا: اتاق نشیمن منزل شما.

همه ما از نبردهای نفس‌گیر خوشمان می‌آید اما به زودی پی خواهیم برد که همه ما در یک جبهه هستیم. آینده در اختیار 4K یا OLED نیست. آینده از آن 4K و OLED است. کمیت و کیفیت در کنار هم.