پانزدهم جولای؛ هفتمین روز از سفر

نادا، هیلدا، سپیده و ونوس همچنان در حال ایده‌پدازی و شکل دادن به ایده‌های خود برای پروژه‌شان در میلان ایتالیا به سر می‌برند.

این تیم ایده مفهومی اولشان را که “شادی” نام داشت ایجاد کردند و آن را عینیت بخشیدند. اساس این ایده رنگ لباس‌های سنتی بود. رنگ عنصری قابل توجه در هنر ایرانی است. معماری‌ها، نقاشی و دیگر اشکال هنر همه پر از رنگ‌های نمادین است. لباس‌های اقوام ایرانی نیز هنوز پر از رنگ است اما امروزه بیشتر ایرانیان این رنگ‌ها را از زندگی خود کنار گذاشته‌اند که همین بر سلامت روان آنها تأثیر منفی می‌گذارد.

رنگ می‌تواند نقش اصلی در ایجاد احساسات مثبت بازی کند. بنابراین، تشویق و ترغیب مردم برای پوشیدن لباس‌های رنگارنگ پایه اصلی این ایده محسوب شد.

در زمینه پیاده کردن ایده شادی، تیم یک پیاده‌رو و یک دیوار خالی را در نظر گرفت. این دیوار به منزله یک تخته با حسگرهای رنگی بود. برای ایجاد حس رنگ، یک فرد پای تخته با لباسی که به رنگ روشن بود رفت که رفتار و تأثیر رنگ را به خوبی نشان دهد. رنگ‌های خنثی و مشکی حسی ایجاد نمی‌کردند. به عبارت دیگر مردمی که رنگ دارند از خودشان شخصیت دارند اما آنهایی که رگ‌های خنثی دارند پای این تخته به چشم نمی‌آیند.

غروب هفتمین روز از سفر، اعضای تیم به کلیسای جامع دومو و موزه کلیسا رفتند تا از آنجا بازدید کنند. تجربه این بازدید برای آنها بسیار شگفت‌انگیز بود. درخشش نورهای رنگارنگ برای آنها بسیار جالب و نشاط‌بخش بود.