بیشتر تلویزیون‌ها و مانیتورهایی که به تازگی معرفی شده‌اند از روش LED استفاده کرده‌اند. در حالی که قبلاً از روش‌های CRT و LCD استفاده می‌شده، امروزه ساخت LED برای نمایشگرها معمول است. بسیاری از ما فکر می‌کنیم که رویکردهای LCD و LED فناوری‌های کاملاً متفاوتی هستند اما این دو روش نمایشگر مکانیسم مشابهی دارند. تنها تفاوت بین آنها، در واقع، در نوردهی پشت است. ما به جزییات در مورد روش‌های تفاوت LCD و LED صحبت می‌کنیم اما این دو در حقیقت بسیار به هم شبیه هستند.

تفاوت بین LCD و LED: این راز در نوردهی پشت نهفته است

عامل تمایزدهنده بین LCD و LED در بخش نوردهی پشت (BLU) است. BLU قطعه‌ای است که بیشترین بخش از هزینه مواد LCD را دربر می‌گیرد زیرا بیشترین تأثیر را تغییرات خروجی دارد و این نقش قطعاً الزامی است.

برای LCD، کریستال مایع، یک ماده در حالتی بین مایع و جامد، بین دو لایه شیشه‌ای وارد می‌شود و ترتیب مولکول‌های کریستال مایع با تغییر ولتاژ بین الکترودها در صفحات شیشه‌ای بالا و پایین تغییر می‌کند. وقتی نوری که از پشت تولید می‌شود از سه فیلتر رنگ، قرمز (R)، سبز (G) و آبی (B)، عبور می‌کند، رنگ‌های مختلف نور می‌توانند تشخیص داده شوند.

LCD و LED همان ساختار عملکرد را دارد اما روش نوردهی پشت متفاوتی دارد. روش تمایز بین LCD و LED با BLU (بخش نوردهی پشت)، تشخیص داده می‌شود.

بدون قابلیت نوردهی، LCD نیاز به نوردهی پشت دارد. نمایشگری که از CCFL (لامپ فلورسنت کاتود سرد) به عنوان نوردهی پشت استفاده می‌کنند نمایشگر LCD نامیده می‌شوند و نمایشگری که از LED به عنوان نوردهی پشت استفاده می‌کند نمایشگر LED نامیده می‌شود. با این حال، در مورد نمایشگر LED، دقیق‌تر آن است که آن را “نوردهی پشت LED با نمایشگر LCD” بنامیم.»